Meer en meer heb ik deze dagen het gevoel dat het helemaal de verkeerde kant uitgaat. De EU is verdeeld door Brexit en populisme, de kloof tussen mensen met verschillende wereldbeelden – uit verschillende bubbels – lijkt overal steeds groter te worden en Mark Zuckerberg is Instagram aan het slopen. Maar er is ook goed nieuws.
President Donald J. Trump addresses the 73rd session of the U.N. General Assembly Tuesday, Sept. 25, 2018, at the United Nations Headquarters in New York. (Official White House Photo by Joyce N. Boghosian)
Deze week lachten de leden van de Verenigde Naties Trump gewoon uit toen hij – veel te laat voor zijn speech – begon met roepen dat “de afgelopen twee jaar, onder zijn bewind veel meer bereikt was dan onder bijna elk ander bewind in de geschiedenis van zijn land”. En dat in zijn hometown New York. Het was ontluisterend voor de president die in Washington gewend is omringd te worden door types die bang zijn voor zijn grillige sneren IRL of op social media.
Bovendien had de Franse president Macron net de dag voor Trumps speech beloofd dat Frankrijk geen handelsakkoorden meer sluit met landen die niet hebben ingestemd met het Parijse Klimaatakkoord van 2015. Dit was een duidelijke haal naar de VS, die zich vorig jaar terugtrokken uit het Klimaatakkoord.
Een sprankje hoop dus, dat de wereldpolitiek langzaamaan weer een beetje ‘normaal’ begint te worden. Ondertussen lees ik eindelijk Strangers In Their Own Land van Arlie Russell Hochschild, een socioloog die van progressief links Californië verhuisd naar Louisiana, waar ze met de armste en meest conservatieve Amerikanen in gesprek gaat. Wordt vervolgd.
Die megalomane Trump uitlachen is wel een keer goed, maar we moeten als mensen onder elkaar altijd naar elkaar blijven luisteren.
